lunes, 28 de octubre de 2013

Claro de lúa

Hay días complicados de sentir... hoy he recibido una mala noticia (tengo un cáncer de mama) y un regalo.
Por ahora me quedo con el regalo, luego ya haremos lo que toque.


Gracias María 


Claro de lúa

25/10/2013 - María Varela

A lúa de outono é a máis escorrediza de todas. Esvaécese tralas nubes negras na noite negra. Agóchase en silencio e nin se deixa sentir. Por iso cando descubriu o ceo gris do novembro galego se tatuou unha lúa nova no ombro esquerdo para que a arroupe nos seus desvelos. Ela é unha meiga boa. Non fai conxuros nin ten unha verruga no nariz, pero hai algo máxico nas súas mans de nai agarimosa que enfeitiza o que toca. É coma un personaxe de encantamento: pinta as paredes con sabores (‘flanín’,framboesa, mazá verde...), planta xirasoles xigantes para levar á luz do sol á porta da casa e calceta auroras boreais. Días atrás mudou a media lúa do seu perfil por un lazo rosa. Coma moitos. Só que ela engadiu unha frase en primeira persoa: “Aí vou”. Axiña sairá de dúbidas. Saberá se ten que iniciar unha andaina que moitas mulleres encaran hoxe en día baixo ceos empedrados. Di que agarda coa serenidade do mar mentres vai derramando sorrisos pola casa. Prepara tortas doces e amargas e atesoura momentos na bitácora da súa travesía. As encrucilladas, os abismos... xorden á beira dos camiños cando menos se esperan. E dá moita vertixe cruzalos na escuridade. Sen embargo, sempre hai alguén disposto a acompañarnos, e demostrar que tamén as noites de outono teñen o seu claro de lúa.

domingo, 27 de octubre de 2013

Un paseo por el bosque


Cuando esperar se convierte en una actividad absorbente viene bien algo de aire libre.

Hace 19 días que me hicieron la biopsia y mañana por fin me dan los resultados. Espero, solo espero, pero a veces tengo que desapretar conscientemente los dientes que aprieto inconscientemente. Me dicen que si tardan es buena señal, me dicen que si fuera malo me avisarían antes... yo no lo creo pero si mañana me dan alguna sorpresa será buena.

El olor de la tierra, el suelo que no se ve debajo de las hojas, las setas de colores, la luz, el aire... se espera mejor al aire libre.

sábado, 19 de octubre de 2013

Facebook

No es la primera vez que el día contra el cáncer de mama me pilla esperando resultados.

El facebook se llena de lazos rosas y yo me tenso poco a poco, como una cuerda de guitarra, al final decido poner mi propio lazo sabiendo que dos o tres personas van a saber por qué está ahí.

El facebook se llena de comentarios sobre la falta de sentido del lazo rosa en la situación actual de recortes en sanidad, mi lazo sigue ahí, como un grito.

El facebook se llena de artículos, fotos, videos y todo tipo de referencias a la lactancia materna como única prevención efectiva del cáncer de mama... no sé si estoy triste o enfadada, quizás resignada.

Y viene el megagurú y dice que "la lactancia es una “prevención primaria” de miles de mujeres que se evitarían así la biopsia, los efectos secundarios de la medicación, los riesgos de la intervención… jamás tendrían cáncer."

¿Jamás tendrían cáncer?... ¡joder!, y yo preocupándome...